આવે જો છીંક તો ઉચાટ થઈ જાય છે,
દાદાના ખોંખારામાં કોરોના દેખાય છે !
ખુલ્લી જે બારી માંથી અપાતું હતું સ્મિત,
હવે, તે બારી સદાય બંધ જ દેખાય છે !
જે ફૂલ ગુલાબી હોઠો પર હતા કુરબાન,
તે હોઠ બધા હવે માસ્ક તળે ઢંકાય છે !
બાજુ ની રેંકડી ની પેલી તરબતર ખુશ્બુ,
હવે ઘર માં જ સાંજે ખીચડી રંધાય છે !
કાઢી નાખતા હતા કુચા ઉથલાવીને બધા,
એ છાપા હવે મોબાઈલ માં વંચાય છે !
હતો જેનો ના આવ્યા નો ઉચાટ ઘણોય,
તે કામવાળા યાદ માં પણ ક્યાં વરતાય છે ?
શીખી ગયા છે સૌ હાથ દેતા ઘરકામમાં,
ઝાડુ મારવામાં હવે સ્ટેટ્સ જણાય છે !
દીકરી ભણે લેપટોપ પર, દીકરો મોબાઈલમાં,
ભણવાની નવી રીતમાં વિસ્મય જણાય છે !
ટાઈ, બૂટ, શુટ, રૂમાલ, પાકીટ નથી જોયતા,
બેસી ઘરમાં, ચડ્ડી પહેરી બધું કામ થાય છે !
કેટલી વધારી હતી વ્યર્થ ની જરૂરતો સૌ,
નકામું હતું સઘળું હવે એ સમજાય છે !
જોયા કરે ભટ્ટ જી રંગ બધા અચરજથી,
નવા રોગ ને કારણે નીત નવું શિખાય છે !
— મેહુલ ભટ્ટ
Share it with your friends:
Like this:
Like Loading...
Related