શિવાષ્ટકમ – शिवाष्टकं

શિવાષ્ટકમ

પ્રભું પ્રાણનાથં વિભું વિશ્વનાથં જગન્નાથનાથં સદાનન્દભાજમ | ભવદ્ભવ્યભૂતેશ્વરં ભૂતનાથં શિવં શઙ્કરં શંભુમીશાનમીડે ||૧||

ગલે રુણ્ડમાલં તનૌ સર્પજાલં મહાકાલકાલં ગણેશાધિપાલમ | જટાજૂટગઙ્ગોત્તરઙ્ગૈર્વિશાલં શિવં શઙ્કરં શંભુમીશાનમીડે ||૨||

મુદામાકરં મણ્ડનં મણ્ડયન્તં મહામણ્ડલં ભસ્મભૂષાધરં તમ | અનાદિં હ્યપારં મહામોહમારં શિવં શઙ્કરં શંભુમીશાનમીડે ||૩||

તટાધોનિવાસં મહાટ્ટાટ્ટહાસં મહાપાપનાશં સદા સુપ્રકાશમ | ગિરીશં ગણેશં સુરેશં મહેશં શિવં શઙ્કરં શંભુમીશાનમીડે ||૪|

ગિરીન્દ્રાત્મજાસઙ્ગૃહીતાર્ધદેહં ગિરૌ સંસ્થિતં સર્વદા સન્નિગેહમ | પરબ્રહ્મ બ્રહ્માદિભિર્વન્દ્યમાનં શિવં શઙ્કરં શંભુમીશાનમીડે ||૫||

કપાલં ત્રિશૂલં કરાભ્યાં દધાનં પદાંભોજનમ્રાય કામં દદાનમ | બલીવર્દયાનં સુરાણાં પ્રધાનં શિવં શઙ્કરં શંભુમીશાનમીડે ||૬||

શરચ્ચન્દ્રગાત્રં ગુણાનન્દપાત્રં ત્રિનેત્રં પવિત્રં ધનેશસ્ય મિત્રમ | અપર્ણાકળત્રં ચરિત્રં વિચિત્રં શિવં શઙ્કરં શંભુમીશાનમીડે ||૭||

હરં સર્પહારં ચિતાભૂવિહારં ભવં વેદસારં સદા નિર્વિકારમ | શ્મશાને વસન્તં મનોજં દહન્તં શિવં શઙ્કરં શંભુમીશાનમીડે ||૮||

સ્તવં યઃ પ્રભાતે નરઃ શૂલપાણેઃ પઠેત્સર્વદા ભર્ગભાવાનુરક્તઃ | સ પુત્રં ધનં ધાન્યમિત્રં કળત્રં વિચિત્રૈઃ સમારાદ્ય મોક્ષં પ્રયાતિ ||૯||

ઇતિ શ્રીશિવાષ્ટકં સંપૂર્ણમ ||

शिवाष्टकं

प्रभुं प्राणनाथं विभुं विश्वनाथं जगन्नाथ नाथं सदानन्द भाजाम् । भवद्भव्य भूतेश्वरं भूतनाथं, शिवं शङ्करं शम्भु मीशानमीडे ॥1॥

गले रुण्डमालं तनौ सर्पजालं महाकाल कालं गणेशादि पालम् । जटाजूट गङ्गोत्तरङ्गै र्विशालं, शिवं शङ्करं शम्भु मीशानमीडे ॥2॥

मुदामाकरं मण्डनं मण्डयन्तं महा मण्डलं भस्म भूषाधरं तम् । अनादिं ह्यपारं महा मोहमारं, शिवं शङ्करं शम्भु मीशानमीडे ॥3॥

वटाधो निवासं महाट्टाट्टहासं महापाप नाशं सदा सुप्रकाशम् । गिरीशं गणेशं सुरेशं महेशं, शिवं शङ्करं शम्भु मीशानमीडे ॥4॥

गिरीन्द्रात्मजा सङ्गृहीतार्धदेहं गिरौ संस्थितं सर्वदापन्न गेहम् । परब्रह्म ब्रह्मादिभिर्-वन्द्यमानं, शिवं शङ्करं शम्भु मीशानमीडे ॥5॥

कपालं त्रिशूलं कराभ्यां दधानं पदाम्भोज नम्राय कामं ददानम् । बलीवर्धमानं सुराणां प्रधानं, शिवं शङ्करं शम्भु मीशानमीडे ॥6॥

शरच्चन्द्र गात्रं गणानन्दपात्रं त्रिनेत्रं पवित्रं धनेशस्य मित्रम् । अपर्णा कलत्रं सदा सच्चरित्रं, शिवं शङ्करं शम्भु मीशानमीडे ॥7॥

हरं सर्पहारं चिता भूविहारं भवं वेदसारं सदा निर्विकारं। श्मशाने वसन्तं मनोजं दहन्तं, शिवं शङ्करं शम्भु मीशानमीडे ॥8॥

स्वयं यः प्रभाते नरश्शूल पाणे पठेत् स्तोत्ररत्नं त्विहप्राप्यरत्नम् । सुपुत्रं सुधान्यं सुमित्रं कलत्रं विचित्रैस्समाराध्य मोक्षं प्रयाति ॥9॥